หอมเครื่องแกงมาแต่ไกลตั้งแต่ลงจากรถ ที่ไหนได้เป็นทอดมันไม้เสียบย่างเตาถ่านไฟอ่อน ๆ ของคนบ้านทะเลน้อยเจ้าเก่านี่เอง ผิวที่สุกมากเพราะโดนไฟ กับทอดมันเนื้อในที่สุกกำลังพอดี ๆ ทำให้อยากได้ข้าวสวยควันฉุยสักจานคงจะดีไม่น้อย
เทพีบานฉ่ำจากเวทีประกวดนางนพมาศเมืองแกลง...ป้าแจ๋ว แห่งร้านหนังสือนารีรัตน์ เดินมาในชุดงามหวามใจ พร้อมชูผลระกำร้อยสายเชือกกล้วยให้ดู ยิ้มพลางบอกว่าไม่ได้เห็นแบบนี้มาหลายสิบปีแล้ว แต่ยังจำได้... เราก็สงสัยว่ามันแปลกตรงไหน เพราะไม่เคยเห็นมาก่อนเลยด้วยซ้ำ
นี้ก็ไม่ได้สนใจกับรสหวานของอ้อยควั่นสักเท่าใด ได้แต่อุ้มลูกยิ้มชอบใจกับก้านไม้ไผ่เสียบเหลาปลายบางอ่อนให้โง้งงอนใช้เสียบอ้อยควั่น ให้แลดูสวยงามทั้งยังขยับไปมาได้ เขาเรียกว่ารสหวานหรือจะเปรียบปรานงานหัตถศิลป์....เน้อะ
ยังคงชอบใจที่ได้เห็นบรรดานักเรียน เยาวชนมาช่วยแม่ขายของที่ตลาดกลางแกลงแห่งนี้เสมอ ในภาพ...เนตรนารีคนนี้ตามแม่เอ๋จากโรงไม้เอสแอลพาราวู้ดมาขายกล้วยแขก ฝ่ายยายก็อดตามมาดูหลานไม่ได้ เมื่อพบหน้าก็ยิ้มกระจายพลางบน ๆ ไป ว่าแม่เอ๋อยู่โรงไม้ยางดี ๆ ไม่ชอบ แต่ชอบพาลูกออกมาฝึก "วิชากัน" (อด) อย่างนี้ประจำ
ข้ามไปฝั่งด้านใต้ของเมืองแกลงย่านบ้านพลง บ้านทะเลน้อยที่ดินน้ำยังอุดม และไม่ถูกเปลี่ยนแปลงลักษณะการใช้ประโยชน์จากที่ดินไปมากนัก กุ้งหอยปูปลายังมีชุก จนชาวบ้านเขาเอาปลากะพงมาทำปลาเค็มเพื่อถนอมไว้ให้ได้นานและมีรสชาดมากกว่าเก่า....ขณะที่คลองด้านทิศเหนือของเมืองที่แคบกว่าตื้นกว่า อยู่ในภาวะสุ่มเสี่ยงต่อการรับน้ำเสียที่บำบัดไม่ได้ตามมาตรฐานของสถานประกอบการขนาดใหญ่อยู่หลายแห่งยามนี้ตามที่พอได้ยินอยู่เนือง ๆ ว่ากุ้งหอยปูปลาชักจะหาลำบากขึ้นทุกวัน ๆ
ตบท้ายกับคนกลัวป่วย...ลุงจุด ครูดนตรีไทยที่มีลูกศิษย์ลูกหามากมายจากซอยอริยคุณ และมนตรี หนุ่ม(เหลือ) น้อยจากแยกภิบาลพัฒนา ไม่เพียงขยันออกกำลังกาย แต่ยังตั้งใจมาซื้อหาผักดี ๆ ทุกนัดกลับไปรับประทานประสาคนเคมีตรงกัน...ระหว่าง "สองวัย หัวใจเดียวกัน" กับ "สองใจ ในวัยเดียวกัน" ท่านว่าอันไหนจะใกล้เคียงกว่ากับคนคู่นี้มากกว่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เนื่องจากบล็อกนี้ จัดทำขึ้นเพื่อรวบรวมเรื่องราวการดำเนินงานของเทศบาล โปรดให้ข้อสังเกต คำแนะนำ หรือเติมเต็มองค์ความรู้เพื่อประโยชน์ในการพัฒนาเมืองต่อไป